Jaren 60 en 70: voorzichtige eerste stappen
De ontwikkeling van het bandlogo als onderdeel van de visuele identiteit van muziekgroepen is eigenlijk pas in de jaren 70 ontstaan. En ook toen hadden de meeste bandjes nog op ieder album de bandnaam op een andere manier op de hoes staan. Enkele rockbands zagen echter al wel de kracht van de herkenbaarheid van het bandlogo.
Jaren 80: heavy en thrash
Begin jaren 80 ontstonden de eerste echte heavy metal bands en begon de evolutie van het heavy metal logo. Hun logo’s kenmerkten zich vaak door een scherpe, hoekige vormtaal, maar ook meer gotische lettertypes werden veel gebruikt om de ruigheid en agressie van de muziek te weerspiegelen. Met de komst van het nog hardere en snellere thrash metal halverwege de jaren 80 kregen de logo’s nog scherpere, soms mesachtige vormen. Niet zelden op albumhoezen ook verbeeld alsof de letters daadwerkelijk van staal of chroom waren gemaakt.
Jaren 90: death en black
Eind jaren 80 zien we de geboorte van de death metal, een nog harder en extremer subgenre van heavy metal. Deze bands maakten veel gebruik van horror thematiek in hun teksten en hun logo’s laten die thematiek en brutaliteit van de muziek goed zien.De logo’s worden nog complexer, soms ‘bloederig’ en we zien ook symbolen in logo’s verschijnen.
In diezelfde tijd ontstaan ook de eerste black metal bands en daar zien we tot op de dag van vandaag een grote voorkeur voor logo’s, die weliswaar ook een grote complexiteit hebben, maar vaak symmetrisch zijn.
Dit is voor een groot deel te danken aan de Belgische ontwerper Christophe Szpajdel, die letterlijk honderden van dit soort logo’s ontworpen heeft.
Jaren 00: nu metal
Eind jaren 90 komt er een lichting nieuwe metal bands die wars zijn van de in hun ogen ‘traditionele’ metal. De muziek is toegankelijker en ze incopereren elementen uit pop en hiphop in hun muziek, die mede hierdoor regelmatig zelfs in de top 40 te vinden is. Ook in hun logo’s zien we deze warsheid met de heavy metal traditie. De logo’s zijn net als de muziek veelal toegankelijker en minder complex dan hun voorgangers.
Jaren 10: totaal onleesbaar
Ondertussen staat de ontwikkeling van extreme metal subgenres niet stil en dit vraagt ook om steeds extremere logo’s. Veel van deze logo’s hebben nu het stadium van totale onleesbaar bereikt, maar zeggen nog steeds wel iets over de identiteit van de bands, maar ook de brute kracht en complexiteit van de muziek. Hoewel onleesbaar zijn deze logo’s vaak wel symmetrisch.
Conclusie
Ook nu nog is het bandlogo in metal muziek een ondeelbare eenheid met de identeit van de band. Vaak kun je aan het logo al zien welk subgenre je kunt verwachten. Het bandshirt met bandlogo behoort tot de vaste garderobe van iedere heavy metal liefhebber en weerspiegelt niet alleen de identiteit van de band, maar andersom ook die van de drager.
In een aantal vervolgblogs zal ik dieper ingaan op de totstandkoming van een aantal specifieke en klassieke bandlogo’s uit de pop, rock en heavy metal geschiedenis.